Als je de verhalen hoort van fotografen zit het fotograferen eigenlijk bijna altijd in het bloed: het begint dan al op jonge leeftijd met de camera van papa. Niets is echter minder waar bij mij…
Hoe het begon
Niet eens tien jaar geleden is de fotografie mij pas naar het hoofd gestegen. Ik wilde graag een goede camera, om echt goede foto’s mee te kunnen maken. Ik heb toen mijn eerste Canon spiegelreflexcamera gekocht, analoog natuurlijk nog. Ik besefte al wel meteen dat alleen een goede camera niet automatisch betekent dat je dan ook goed kan fotograferen. En waarom zou je een camera kopen die zoveel kan en dan altijd op de automatische stand fotograferen?
Dus wilde ik ook een cursus gaan doen. Na veel zoeken en vergelijken heb ik de basisopleiding van de fotovakschool gedaan. Maar het kopen van een camera en het volgen van een opleiding brengt mij natuurlijk nog steeds niet waar ik nu ben.
Het besef
Tot een aantal jaar geleden ben ik vrijwillig fotograaf geweest bij Amnesty International. Amnesty International heeft door het hele land verschillende groepen die zelf acties kunnen organiseren om aandacht te krijgen. En tijdens zo’n actie kwam bij mij het besef.
Het was een avond in Amsterdam, er was een fakkeltocht georganiseerd voor transseksuelen en die tocht die ging naar het Leidscheplein. Daar zouden een paar woorden gezegd worden onder andere door mensen uit de politiek en door de directeur van het COC. Daarna zou tot slot iedereen een ballon oplaten met daaraan een kaartje met de naam van iemand die is overleden omdat hij of zij transseksueel is.
Tijdens het meest emotionele moment van de avond kwam bij mij het besef. Een voor een werden de ballonnen opgelaten en werden er namen genoemd van mensen die door geweld om het leven zijn gekomen. Vele aanwezige mensen waren emotioneel. En ik?
Ik realiseerde mij op dat moment dat ik met erg veel plezier met mijn opdracht bezig was, zelfs op zo’n emotioneel moment. Daardoor bedacht ik dat als ik dit echt zo leuk vind dan moet ik er echt iets mee gaan doen.
Daarom ben ik fotograaf!
Pas daarna ben ik de vakopleiding gaan doen bij de fotovakschool en heb ik mij daar ook gespecialiseerd. En ben ik uitgegroeid tot de professionele vakfotograaf die ik nu ben, specialist in evenement- en bedrijfsfotografie.
Waarom heb ik dan gekozen voor evenementfotografie denk je wellicht, de fotografie heeft immers zoveel verschillende facetten. Voor eenieder die mij kent is de vraag makkelijk te beantwoorden. Ik begeef mij het liefst op de achtergrond en sta zelf niet graag in de spotlights, dus tijdens een evenement kan ik mij perfect onzichtbaar maken en op de achtergrond begeven om zo alle mooie en pure momenten vast te leggen.
Daarom ben ik fotograaf!
En daarom ben ik zo gelukkig dat ik mag doen waar mijn hart ligt.