Rina, geboren en nog steeds wonend in Utrecht, werkt als choreograaf, (trainings)actrice, NLP-coach en meditatiedocent. Onder de vlag van haar bedrijf Raspberry Bloom Performance Art, ontwikkelt (en geeft) ze workshop- en trainingsprogramma’s op het gebied van dans/beweging, theater en meditatie. Het meest gave aan wat Rina doet in mijn ogen, is dat ze meditatie- en mindfulnesslessen geeft aan kinderen op basisscholen en in ziekenhuizen. Dit doet ze met ‘Chillen kun je leren’, een programma dat ze zelf ontwikkelde.
In het theater combineert Rina inmiddels enkele jaren haar danslessen met meditatie, dit werd vanaf dag één positief ontvangen. Rina geeft ook gastlessen in het bedrijfsleven en individuele cursussen in haar eigen studio in Utrecht. Ze ontwikkelde een praktisch leerpakket voor basisscholen, waarin meditatie gecombineerd wordt met haar manier van mindfulness met onder meer laagdrempelige levenslessen, beweging en muziek. Haar wens om zoveel mogelijk kinderen de voordelen van meditatie te laten ervaren ging in vervulling; een gewoonte waarmee ze opgroeide.
“Mijn moeder leerde mediteren van haar grootvader, een Indiër. Zodoende leerde mijn moeder Sanskriet (een Oudindische taal) en kon ze ook Hindi lezen en schrijven. Ik was 7 jaar oud toen ik voor het eerst leerde mediteren, met eeuwenoude mantra’s”. De basis van mijn ‘Chillen kun je leren’ programma is geïnspireerd op mijn ervaringen met meditatie zoals ik van mijn moeder leerde”.
Rina vertelt dat ze een verdrietige jeugd heeft gehad, waarin ze als kind regelmatig getuige was van verbaal en fysiek geweld. Haar ouders scheidden toen ze 11 jaar oud was, sindsdien werd ze door haar moeder opgevoed. Op haar 19e maakte Rina kennis met het bedrijfsleven en studeerde ze commerciële economie in de avond. Dit was pittig, maar ze wilde heel graag haar moeder helpen en had daarnaast een droom te realiseren waar ze van kinds af aan over fantaseerde: dans.
“Mijn moeder en ik waren heel erg op elkaar gericht. Ik had een hoog verantwoordelijkheidsgevoel. Ik studeerde en werkte, hielp mee in het huishouden en ging nauwelijks uit. Als tiener vond ik dat soms wel moeilijk.”
Rina zag het zelf niet als een worsteling, maar het heeft haar wel wat moeite gekost om uit een keurslijf te stappen. Binnen de cultuur waarin ze opgroeide waren de maatschappelijke verwachtingen hoog en werd haar leven en die van haar moeder (als alleenstaande ouder) onder een vergrootglas gelegd. Naast je best doen op school en goede cijfers halen, moest je, nadat je uiteraard je diploma had gehaald, iets “belangrijks” worden. Dans en theater hoorden hier niet bij. Ook al was het altijd een droom van Rina om hier iets mee te doen, heeft ze nooit echt gewacht tot het juiste moment.
“Ik deed het gewoon. Toen ik begon te werken, begon ik met dansen. Nu ik werkte en geld verdiende, greep ik de kans om zoveel mogelijk workshops en lessen te volgen, soms was ik wel drie tot vier keer per week onderweg. Ik wilde zoveel mogelijk inhalen van wat ik in mijn ogen had gemist”.
Met haar moeders gezondheid ging het wat minder. Na een moeilijke periode is Rina uiteindelijk toch op haarzelf gaan wonen. Een van de beste beslissingen die ik ooit heb genomen, zegt ze. Vanaf dat moment kon ze echt zichzelf leren kennen en haar vleugels uitslaan. Uiteindelijk stond ze eind jaren ’90 voor het eerst als performer op de bühne, dat moment staat voor altijd in haar geheugen gegrift. Sindsdien zou ze tot de dag van vandaag op het podium staan.
Haar moeder kreeg het qua gezondheid behoorlijk voor de kiezen. Na een herseninfarct bleken sommige herinneringen te zijn verdwenen. Niet alleen de slechte, maar ook de goede herinneringen. Rina wordt emotioneel als ze over haar moeder verteld.
“Ze heeft zoveel meegemaakt. En ondanks alles, heeft ze mij altijd gesteund in wat ik doe. Nog steeds zit ze bij elke voorstelling in de zaal”.
Inmiddels is Rina een veelgevraagd spreker, co-trainer en gastdocent. Het allerleukste aan haar werk vindt ze mensen blij maken. Ze vertelt onder andere over een sessie van ‘Chillen kun je leren’ in het Wilhelmina Kinderziekenhuis: een doodziek kindje dat zich helemaal laat meevoeren in de chill-sessie en daarna zijn ogen opendoet met een grote glimlach op zijn gezicht, ontroerde ouders die door hun tranen heen lachen, jongeren die vertellen dat ze meer zelfvertrouwen hebben gekregen; het zijn enkele van de vele voorbeelden waar ik dankbaar voor ben.
“Alles wat ik doe is een verlengstuk van mijn leven; de reden waarom ik doe wat ik doe”.
Meer weten over Rina en haar workshopprogramma’s?
www.rinakamta.nl
En met speciale dank aan het Zimihc Theater Zuilen.
