Ik ben enorm gefrusteerd!

Biancaportret tips Leave a Comment

Ik ben enorm gefrustreerd! Ik ben fotograaf en dat is zo enorm frustrerend! Al 10 jaar fotografeer ik mensen en wat ik daarvoor terugkrijg?

  • ‘O nee, ik kan niet naar mezelf kijken.’
  • ‘Mijn neus is mega.’
  • ‘Mijn ogen staan scheef.’
  • ‘Ik zie er zo oud uit, kijk dan al die rimpels.’

Is het nou echt zo moeilijk om blij te zijn met onszelf?

Kijk naar mij.

Mijn veel te rode wangen, mijn driedubbele onderkin, mijn veel te dikke buik, ik lijk wel continue zwanger.

Dit lijf, hebben we gekregen bij onze geboorte en daar moeten we het mee doen. We hebben de keuze hoe we ons voelen met en in ons lijf. Ben jij blij met hoe je er uitziet?

En geloof me, er is een gat tussen hoe jij jezelf ziet en hoe de rest van de wereld jou ziet! Voor de een is dit een groot gat, voor de ander heel klein.

Waarom voelen we ons soms zo onzeker?

En al helemaal als er een camera op ons gericht staat?

Al vanaf het moment dat we jong zijn wordt er gekeken naar wat we niet goed doen en wat er beter kan. Dat zijn we zo gewend, richt daar dan een camera op en die fungeert ineens als een vergroot glas.

Maar hoe zit dat dan met selfies? We nemen de hele dag door selfies, waarom is dat makkelijk dan voor een camera staan? Op het moment dat jij een selfie neemt, bied je al weerstand tegen je innerlijke criticus. En jij blijft in controle. Maar kom je bij mij in de studio, en ben ik degene die de controle heeft.

We willen allemaal wel iets veranderen aan onszelf. Maar het ligt buiten onze controle. We hebben alleen controle over hoe we ermee omgaan. En zoals ik het zie, hebben we twee keuzes. We kunnen ons klein houden, of we kunnen rechtop staan. 

Dus naast mijn rode wangen, onderkin en dikke buik. Ben ik vooral iemand die heel erg positief in het leven staat, ik ben heel meevoelend, zorgzaam, ik ben slim, dapper en zelfstandig!

Wie ben jij?

En wie zie jij de volgende keer als je een foto van jezelf ziet?

Dat is ook diegene die ik wil zien als je voor mijn camera staat. Jij, de echte jij. Elk gezicht is mooi! En elk gezicht is anders, anders mooi. Die schoonheid is altijd daar, altijd! Mijn frustratie is dat we dat niet altijd zien.

Hoe wij kiezen te leven met je eigen lichaam, is onze eigen keus. Maar waarom zou je het niet omarmen? Welke andere keus heb je eigenlijk?

Heb jij moeite je eigen schoonheid te zien? Wil je dan nog eens beter kijken? En kijk om je heen? Zie je het bij al die andere mensen? Dan kun je het ook bij jezelf zien.

En als je het dan bij jezelf ziet, mogen wij het dan ook zien?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *