Ik ben gewoon ik. Ben jij dan gewoon jij?

Toen ik begon met fotograferen vond ik vooral het vastleggen van evenementen leuk, nu weet ik ook waarom, namelijk omdat ik me bij evenementen achter mijn camera mag verbergen, ik kan mijn camera letterlijk gebruiken als muurtje. Bij evenementen is het de bedoeling dat je als fotograaf onzichtbaar op de achtergrond aanwezig bent, en eigenlijk vond ik dat altijd wel heel erg prettig.

Doe maar normaal

Op de achtergrond voelde ik mij thuis, ik ben niet voor niets jarenlang secretaresse geweest, want ook in die functie kon mij verschuilen achter iets (of in dit geval) iemand anders.

Mijn moeder zei vroeger altijd (en nog steeds) doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg. Ik denk dat ik mij mede daarom graag op de achtergrond begeef en niet wil opvallen, altijd was ik bang dat mensen mij niet leuk zouden vinden.

 

Maar toen… toen ging ik ondernemen, tijdens geen enkele baan heb ik zoveel geleerd als tijdens het ondernemerschap. En de meest belangrijke les was toch wel om achter mijn camera vandaan te komen. Ik heb geleerd om mezelf te laten zien. Als ondernemer moet je ineens vertellen wat je doet, tegen zo een beetje iedereen en niet je dienst, maar jezelf verkopen….

Je snapt dat dat proces even heeft geduurd, ik ben begonnen met mijn bedrijf in 2009 en nu sinds dit jaar vindt ik het ineens heel leuk om te netwerken en om nieuwe mensen te ontmoeten en te vertellen. Ik snap nu ook ineens waarom ik het maken van portretten zo leuk vindt, omdat ik dan (in tegenstelling tot bij evenementen) echt mag connecten met mensen. Ik moet er voor zorgen dat diegene die voor mijn camera staat, zich op zijn of haar gemak voelt en op die manier echt zichzelf laat zien. En dat kan ik alleen maar doen door achter mijn camera vandaan te komen.

Kortom, als je bij mij in de studio komt, snap ik zo goed hoe je je voelt. Snap ik heel goed dat je je onzeker voelt als die camera op je gericht staat. Ik kan nu een heel verhaal vertellen over mijn speciale techniek om jou op je gemak te laten voelen, maar die heb ik eigenlijk niet, of niet bewust. Ik ben gewoon ik en jij mag gewoon jij zijn, eerst even samen een kopje thee of koffie drinken en dan die foto’s maken. Geen druk, geen angst, geen onzekerheid, het is maar een foto!

Kom jij ook bij mij in de studio? Het lijkt me zo leuk om je te ontmoeten!